Z Kopy do schroniska Luční bouda – idealny szlak na spokojną wędrówkę
Często zdarza nam się polecać trasy, które nie wymagają od piechura zbyt wiele wysiłku. Wśród naszych znajomych, którzy nierzadko korzystają z polecanych przez nas tras, są przede wszystkim rodziny z małymi dziećmi, oraz osoby, które nie mają ochoty na żmudną wędrówkę po górach. Szlak do schroniska Luční bouda jest mało wymagający i nie za długi, dlatego idealny na krótką wycieczkę. Ten fragment wędrówki po Karkonoszach nazywamy z mężem „trasą dla rodziców”. Zawsze wtedy, kiedy chcemy iść w góry, a nie mamy już siły na ciężkie trekkingi, wybieramy opcję light dla siebie i naszych rodziców. Przeczytajcie nasz wpis i ruszajcie w góry!
Pętla pod Śnieżką: Kopa – Przełęcz pod Śnieżką – Schronisko Dom Śląski – Torfowisko Upy – Luční bouda – Równia pod Śnieżką – Spalona Strażnica – Przełęcz pod Śnieżką – Kopa
Po przyjeździe do Karpacza, pierwsze kroki kierujemy w stronę kolejki linowej na Kopę. Cena wjazdu i zjazdu waha się w granicach 50-65 zł w zależności od sezonu. Ten etap „wędrówki” pokonujemy na siedząco, podziwiając karkonoskie widoki z krzesełka kolejki linowej. Po dotarciu do górnej stacji kolei linowej „Zbyszek” kierujemy się czarnym szlakiem w stronę Przełęczy pod Śnieżką i schroniska Dom Śląski. Trasa prowadzi lekko pod górę. Po lewej stronie cały czas widać majestatyczną Śnieżkę.
Na wysokości Domu Śląskiego należy odbić w prawo, kierując się przy tablicach informacyjnych w stronę niebieskiego szlaku w kierunku Luční boudy. To właśnie ta droga prowadzi do wysokogórskich torfowisk i dużego schroniska czeskiego Luční bouda. Zanim ruszymy w stronę Czech, robimy krótką przerwę na zrobienie zdjęć na tle Śnieżki, Domu Śląskiego, Kotła Łomniczki (za Domem Śląskim) i Kotła Upy po czeskiej stronie Karkonoszy. Szlak niebieski, którym wędrujemy w stronę schroniska Luční bouda, w tym miejscu prowadzi przez gęstą kosówkę. Ostatni raz spoglądamy za siebie i ruszamy dalej.
Torfowiska wysokogórskie - wędrówka drewnianymi kładkami z widokiem na majestatyczną Śnieżkę
Szlak niebieski częściowo prowadzi drewnianymi kładkami, które są położone bezpośrednio nad torfowiskiem. Ten podmokły teren o każdej porze roku wygląda inaczej – wszystko dzięki roślinności torfowiskowej, która przybiera różne kolory w zależności od zmieniających się pór roku. Na wiosnę to miejsce zazielenia się, później żółknie, na jesień trawy przybierają piękny, brązowy kolor. Z kolei zimą całe torfowisko pokrywa gruba warstwa białego puchu.
Schronisko Luční bouda
Jak słusznie zauważył Marek Staffa w swojej książce Karkonosze, turystyka górska nie mogłaby rozwinąć się na tak dużą skalę, gdyby nie odpowiednie zagospodarowanie turystyczne. Bezsprzecznie doskonałym tego przykładem w Karkonoszach są liczne stare baudy (budy), które z czasem przekształciły się w schroniska czy wielkie hotele turystyczne.
Luční bouda to najwyżej położone schronisko turystyczne i browar w Europie Środkowej! O tym hotelu nie raz słyszy się, że jest po prostu szpetny. Rzeczywiście z zewnątrz nie zachęca, ale w środku skrywa złoty, bursztynowy skarb. Produkowane jest tutaj bowiem wyśmienite piwo o śmiesznej dla Polaków nazwie Paroháč i równie zabawnej etykiecie ze zwierzyną płową. Warto się dokładniej przyjrzeć temu rysunkowi… Oprócz browaru w schronisku znajdują się również jedna z najstarszych restauracji w Karkonoszach, która pomieści ok. 200 osób, i także piekarnia, która słynie z wielkich rogali i pysznego ciasta z jagodami. Ciasto polecamy Wam serdecznie! Góromaniacy – smakosze piwa powinni pomyśleć o degustacji Paroháču i kąpieli piwnej! W ofercie Luční boudy jest też zwiedzanie browaru, prowadzenie ratraka lub amfibii wojskowej. Wszystkie godne uwagi atrakcje oraz aktualne ceny znajdziecie na ich stronie www.lucnibouda.cz.
Droga do Luční boudy jest bardzo malownicza i tak jak wspomniałam wcześniej prosta i przyjemna. Nie ma tutaj ostrych podejść i zejść. Szlak łagodnie wznosi się i opada, ale nie są to karkołomne do pokonania odcinki. Od górnej stacji kolejki na Kopę do schroniska Luční bouda mamy do przejścia zaledwie 3.5-3.7 km.
Powrót do górnej stacji kolejki "Zbyszek"
W drodze powrotnej na Kopę warto wybrać szlak żółty, czyli Jantarovą cestę, a później czerwony przez Spaloną Strażnicę w kierunku królowej Karkonoszy, Śnieżki. Od Przełęczy pod Śnieżką należy iść szlakiem czarnym w kierunku górnej stacji kolejki linowej „Zbyszek”. W ten sposób zrobimy małą pętlę (o długości 7 km) pod Śnieżką. Wędrówka szlakiem powinna zająć ok. 2 godzin, oczywiście nie wliczając postoju w schronisku. Czas, jaki tam spędzicie, zależy tylko od was i liczby zaplanowanych na miejscu atrakcji. Dokładny przebieg trasy, którą polecamy, zamieszczamy poniżej wraz z mapą.
Mapa trasy wraz z profilem wysokościowym
Poniżej możecie sprawdzić przebieg całej trasy oraz dokładny profil wysokościowy.
Informacje praktyczne
- Pamiętajcie, że na tej trasie przydadzą się wygodne górskie buty z podeszwą, która nie będzie się ślizgać na lekkich zejściach i podejściach po kamiennej, szutrowej nawierzchni, głazach, kładkach, a nawet błocie. Zimą część szlaku może być oblodzona, dlatego zabierzcie ze sobą raczki!
- Jeśli macie kije trekkingowe, to zabierzcie je ze sobą! Bez wątpienia ułatwią Wam wędrówkę.
- Pamiętajcie o zapasie wody na całą wędrówkę – punkty gastronomiczne na szlaku to Dom Śląski i czeskie schronisko Luční bouda.
- Zanim wyruszycie w góry pamiętajcie, aby sprawdzić komunikaty na stronie KPN https://kpnmab.pl/
- Bilety na kolej linową „Zbyszek” można zakupić tuż przy stacji kolejki na ulicy Turystycznej 4 w Karpaczu.
- W trakcie silnego wiatru kolejka na Kopę jest nieczynna. Weź to pod uwagę w trakcie planowania wędrówki.
- Jeśli chcecie odwiedzić Karkonoski Park Narodowy, pamiętajcie, że wstęp jest płatny! Bilet normalny jednodniowy to koszt 8 zł, bilet normalny trzydniowy to koszt 20 zł. Bilety zakupicie na miejscu w kasie lub online, klikając w ten link: https://kpn.eparki.pl/.
Tekst: Agrafka Geografka
Korekta tekstu: Dorota z przetlumacz.eu
Agrafka Geografka
Witaj na Agrafka Geografka! Ta strona poświęcona jest idei wolnego podróżowania, pomysłom na nietuzinkowe wakacje oraz miejscom, których nie ma w przewodnikach. Trzy lata temu wyjeżdżając na wakacyjny, sześciotygodniowy wolontariat założyłam bloga. Wszystko miało być tylko po to, żeby informować rodzinę i znajomych jak mi idzie i że wciąż żyję 🙂 Podróży przybywało, a zaskoczeni znajomi namawiali żeby pisać. Od tego momentu powstało ponad 80 tekstów, przybyło ponad 800 fanów w mediach społecznościowych, a ja nadal znajduję chwilę na pisanie. Jeśli tutaj dotarłeś to na pewno znajdziesz coś dla siebie! Czym jest idea wolnego podróżowania? Dobry podróżnik nie ma ustalonych planów i nie zależy mu na dotarciu do celu.” Lao–Tsy, Tao te King Lenistwo i podróżowanie, na pozór dwie różne i odmienne rzeczy. Bo przecież człowiek leniwy z natur jest domatorem, jest człowiekiem nietrudzącym się, a jego podróżowanie to ucieczka w świat fantazji, świat książek bajek i baśni. Póki pozostajemy w domu – nic się nie dzieje. Wystarczy tylko wyjść, zamknąć drzwi mieszkania i już zaczynają się kłopoty. Angielskie słowo travel czyli podróż pochodzi od słowa oznaczającego narzędzie tortur. Mimo oczywistych niewygód i trudu podróży nadal podróżujemy. Nawet człowiek leniwy może zdecydować się na opuszczenie swojego domu. Przykłady? Robert Louis Stevenson. W wieku 26 lat napisał esej o próżnowaniu, a sam był przecież podróżnikiem. Napisał również prawdziwe arcydzieło wśród podróżniczych książek – Travels with a Donkey czyli Podróże z osiołkiem. Podsumowując, podróże i lenistwo są od zawsze ze sobą zaprzyjaźnione. Człowiek leniwy żywi jednak duży wstręt i niechęć do podróży organizowanych. Wakacje zorganizowane na słonecznej plaży jednego z hiszpańskich kurortów są odbierane z prawdziwym wstrętem. Jak pisał Dan Kieran w swojej książce o wolnym podróżowaniu jest „to tylko fantazja, na dodatek kosztowna: premia dla niewolników, nagroda pocieszenia dla ludzi uwięzionych w nudnych pracach i zawodach.” Idąc tym tokiem rozumowania, nie łatwo jest zaangażować się w projekt Ciekawe Życie bo o wiele prościej realizować Listę 100 rzeczy, które należy zrobić przed śmiercią – przejechać się ferrari, polecieć balonem, zobaczyć norweskie fiordy, pojechać do Las Vegas. Nudne życie przerywane mega atrakcjami. Dlatego ta strona to pewnego rodzaju filozofia podróżowania – podróż to nie cel, nie ucieczka ale droga do wewnętrznych zmian. Wolne podróżowanie to niejednokrotnie niewygodny pociąg zamiast samolotu, tani skuter zamiast auta. Prędkość podróżowania jest tutaj względna, a dobra zabawa to nie chwilowe oderwanie od codziennego życia, tylko proces i styl życia. Chcemy żyć ciekawie, ta strona nie pokazuje jak odhaczyć sto atrakcji w weekend! Ta strona pokazuje, jak można podróżować nie uzależniając się od przewodnika, podążać własnymi ścieżkami i obserwować to co nas otacza. Wszystko uzupełnione jest ciekawymi książkami – nie przewodnikami. Lenistwo z reguły jest słodkie, ale smakuje lepiej, kiedy jest zasłużone. Po trudnej podróży smakuje najlepiej Tak podróżujemy!
Zobacz również
Zamek w Bolkowie – ruiny kamiennego zamku z dziobem
Zamek Świny – dziki zachód. A nie! To Dolny Śląsk!
