Hiszpania,  Nowy post

Spacerem po Rondzie

Ronda jest jednym z tych miasteczek Andaluzji, które trzeba odwiedzić. Nie ma drugiego tak charakterystycznego miejsca w regionie. Mała rzeka przecięła płaskowyż tworząc przepiękny wąwóz. Stojąc na stumetrowym moście patrzy się w dół z niedowierzaniem – taka mała rzeka, a stworzyła takie cuda? Niesamowite położenie Rondy jest wielką atrakcją dla przybywających tłumnie turystów.


Ronda to małe miasteczko położone po obu stronach wysokiego wąwozu rzeki Guadalevín, składa się z dwóch dzielnic: Ciudad, czyli części arabskiej i Mercadillo, czyli nowszej części powstałej po rekonkwiście. Kiedy Płw. Iberyjski został opanowany przez Maurów, Ronda (arab. nazwa Izna Rand Onda) stała się stolicą prowincji Takaruna. W pierwszej poł. XI wieku stała się stolicą państewka – taify. Rekonkwista miasta przypada na XV wiek. Ronda ostatecznie została zdobyta w 1485 roku przez Ferdynanda III. Ronda jest niezmiernie ciekawa pod kątem geologicznym. Powstanie olbrzymiego wąwozu to efekt żłobienia, jakie rzeka poczyniła setki lat temu.

Spacer po Rondzie – co należy zobaczyć?

Casas colgadas – kamienice po obu stronach wąwozu El Tajo, które bezpośrednio przylegają do jego krawędzi.

Puente Nuevo – olbrzymi i monumentalny most o wysokości 100 m, zbudowany w 1793 roku przez José Martín de Aldehuela. Jest wizytówką miasteczka, niekwestionowaną atrakcją każdego odwiedzającego.

Kolegiata Santa María la Mayor – powstała w wyniku przebudowy dawnego meczetu w XV wieku . Zewnętrzna część budynku składa się z dzwonnicy z ośmioboczną nadbudówką oraz fasad w formie loggi. Wewnątrz można zobaczyć pozostałości mihrabu.

Casa del Rey Moro – pałac władcy Taify. Z ogrodu położonego obok pałacu prowadzi wąskie przejście podziemne aż do rzeki – tworzy je 365 schodów zbudowanych przez chrześcijańskich niewolników w XIV wieku.

Palacio de Mondragón (Casa de Mondragón) – pałac władców arabskich z patiami, w których rosną oliwki i drzewka pomarańczowe. Pałac zwany jest również „małą Alhambrą”. W środku zachowały się rzeźbione sufity i ceramiczne ozdoby.

W starej dzielnicy większość budynków ma ślady wyznawców islamu. Widoczne jest to w elementach architektonicznych takich jak łuki, azulejos, mozaiki, studnie w podwórkach, murach obronnych, a nawet bramach.

Nabraliście ochoty na Andaluzję? 🙂

error: Content is protected !!